Het was winter en het was koud. Heeeeel koud!

En toch gebeurde er deze dag iets ongeëvenaards. “Wat dan?” zult U zich als enthousiaste bezoeker van deze pagina afvragen. Het antwoord op deze vraag wordt in de onderstaande ontstaansgeschiedenis uit de doeken gedaan.

Het was dus die koude, ongure donderdag de 17e januari, waarop twee kornuiten besloten om in een geleende boedelbak naar Rotterdam te togen. De reden voor deze rit zal ik U besparen, maar dat het een serieuze zaak was, dat spreekt voor zich. Wie gaat er anders met dergelijke weersomstandigheden de weg op? Een niet te misstaan weeralarm werd volledig in de wind geslagen. Het beoogde bezoek aan Rotterdam werd zelfs zo noodzakelijk geacht, dat de twee kornuiten besloten om onder valse voorwendselen een derde kornuit voor deze rit te strikken. Door het vriendelijke en open karakter van de twee kornuiten en hun overredingskracht, besloot de altijd barmhartige derde kornuit, om zich bij het duo aan te sluiten. En daar gingen ze….

De rit begon op de Korte Heuvel in Tilburg, en in de krappe doch knusse cabine van de boedelbak ving het avontuur aan. Ter hoogte van Breda wist de chauffeur zelfs de vijfde versnelling te vinden, en met de vlam in de pijp zat de vaart er lekker in. Met de kachel op sambal, werd een aangename ambiance gecreëerd en werd de rit steeds gezelliger. Net voorbij Breda werd het gespreksonderwerp carnaval. Na een aantal wilde en carnavaleske anekdotes over carnaval in de voorbije jaren, bleek dat de drie kornuiten al jaren iets gemeen hadden. In hun korte levenshistorie hadden zij carnaval al die jaren, ingetogen gevierd. Veelal alleen en thuis, met een sixpackje bier, een flesje Schrobbeler en wat carnavals LP’s uit de oude doos, vulden zij hun dagen. En hoewel een solonaise best leuk kan zijn, voelden zij altijd dat er iets ontbrak. Op de zeldzame momenten dat zij met carnaval toch de deur uit gingen, werd hun jaloezie gewekt door groepen carnavalsvierders die allemaal hetzelfde gekleed waren. Pogingen om aansluiting te vinden bij zo’n gezelschap mislukten glorieus.

En juist door deze gedeelde jaloezie, werd in die kleine camionette geschiedenis geschreven. Bij welke kornuit precies het ei van Columbus zich openbaarde, blijft tot op de dag van vandaag onduidelijk, maar dat dit idee in een paar weken tijd zo’n impact kon hebben is een klein wonder te noemen. De kornuiten hadden besloten om zich te verenigen in een heuse CV. Hoezee, Hoezee, Hoezee!!!!

Een euforische stemming heerste in de boedelbak, en ze kachelde lekker verder. De eindeloze mogelijkheden van zo’n CV werden uitvoerig besproken, maar al heel snel werd een ding duidelijk: dit was geen CV als dertien in een dozijn. Dit was andere koek.

Hoewel de uniciteit en de exclusiviteit van deze CV als een paal boven water stond, besloten zij wel dat gemeenschappelijke kornuiten eenmalig de kans geboden moest worden om zich aan te sluiten bij deze CV. En toen ging het balletje pas echt rollen. De kornuiten reden nu ergens ter hoogte van Dordrecht.

Na het benaderen van medestanders, sloten zich in een uur tijd 20 kornuiten aan bij de CV. Overigens zonder enige vorm van twijfel. Een verdwaalde kachelaar vroeg nog wel wat dit dan precies inhield, maar op deze vraag was steevast het antwoord: “Bier drinken!”. Deze zin werd dan nog wel gevolgd door nog een activiteit, maar vanwege de openbaarheid van deze tekst en de jongste bezoekers van deze site, zullen we deze gemakshalve even achterwege laten. Voor de lezer wiens nieuwsgierigheid hierdoor toch is gewekt, verwijzen we graag naar een van de logo’s op het tenue van de CV.

Voorbij Dordrecht stroomden de felicitaties en gelukswensen binnen. De stemming zat er nog steeds goed in en er werd al druk gespeculeerd over een passende naam voor deze club enthousiastelingen. Lang zoeken bleek echter niet nodig. Ook hier bleek een gemeenschappelijke gedachte voor verlichting te zorgen. Er was namelijk maar een naam mogelijk: CV Of Kachel©. Hoewel meerdere bronnen beweren dat zij deze naam ooit bedacht hebben, is dit nooit aangetoond. Een zoektocht in geschiedenisboeken, stambomen, kronieken en zelfs de bijbel leverde niets op. De ware ontstaansgeschiedenis blijft een mysterie, maar door kordaat optreden van de kornuiten werd de naam onmiddellijk geclaimd en wettelijk vastgelegd.

Deze ontzettend grappige woordspeling in de naam, zorgde voor veel hilariteit onder de kornuiten. Bovendien gaf het woord ‘kachel’ eindeloze mogelijkheden:

I de kachel zelfst.naamw. (m./v.)
Uitspraak: [ˈkɑxəl]
Verbuigingen: kachel|s (meerv.)

apparaat om een ruimte te verwarmen
Voorbeelden: `de kachel aandoen als het koud wordt`,

`oliekachel`,

`gaskachel`

Synoniem: haard

II kachel bijv.naamw.
Uitspraak: [ˈkɑxəl]

dronken
Voorbeeld: `Hij is kachel achter het stuur gaan zitten.`
Synoniem: zat

Zoals het een echte CV betaamt, was er natuurlijk ook een geschikte residentie benodigd. Ook deze werd al snel gevonden. Een van de kornuiten had namelijk ooit tijdens een van zijn zeldzame bezoeken aan het centrum van Kruikenstad, gesproken met een uitbater van een gezellige bar-dancing-bodega. Deze had wel oren naar een geestdriftige CV in zijn etablissement. Naar een telefoontje wisten de kornuiten voldoende, en vanaf toen zou blijken dat ze zich in Studio zouden resideren gedurende de carnaval.

Aangekomen in Rotterdam, ging men over tot de orde van de dag, waarbij een gevoel van absolute bevrediging overheerste. Er was nog ontzettend veel werk te verzetten, maar die dag werd een sprookje geboren. Een sprookje dat waarschijnlijk nog vele eeuwen zou voortbestaan, en keer op keer verteld zou worden tijdens bonte avonden in Kruikenstad en omstreken.

Als auteur van bovenstaande geschiedenis, wil ik graag vermelden dat ik alle informatie uit de eerste hand heb.

Was getekend,

Drs. C. v. Ketel